Kad se mraz formira, njegova izložena površina postaje toplija od njegovih nižih slojeva, koji su zaštićeni od direktne izloženosti zraku. Ta razlika u temperaturi uzrokuje pozitivno i negativno nabijene ione u mrazu da počnu tonuti, ali pozitivni ioni to čine puno brže (iako se još uvijek ne zna zašto) tako da donji dio sloja mraza nosi pozitivan naboj, a gornji negativan.
Jonathan Boreyko i njegovi kolege s Virginia Techa žele iskoristiti taj prirodni fenomen za razvoj uređaja koji bi efikasno uklanjao mraz.
Željeli smo doznati možemo li iskoristiti taj naboj za uklanjanje mraza s drugih površina, pojasnio je Boreyko.
Njegov tim to je testirao tako da su stvorili mraz na različitim površinama, uključujući staklo i silikon, te na pet milimetara iznad tih površina postavili filtar-papir. Taj filtar-papir nakon toga su pomoću šprice natopili vodom, a onog trenutka kad je papir postao mokar, kristali leda na površini mraza trenutačno su se počeli kidati i skakati prema vodom natopljenom papiru.
To se možda dogodilo zato što su negativni ioni na površini mraza privučeni prema pozitivnim ionima u vodi, pa je tako proizveden efekt elektrostatičkog odleđivanja, pojašnjava Boreykov tim.
Iako su u eksperimentu uspjeli ukloniti tek pojedinačne kristale leda, a ne čitav sloj mraza s površine, Boreyko kaže da je idući korak napraviti test na većoj razini. On tvrdi da bi prelaskom elektrode s velikim pozitivnim nabojem čišćenje velikih površina od mraza bio puno lakši zadatak. Osim automobila na taj način mogla bi se čistiti i krila zrakoplova.
Izvor: New Scientist
